Over balletdanser Vaslav Nijinsky is al een boel geschreven, dus als je daar dan nog een roman over zijn leven aan toevoegt moet je wel goed weten wat je doet. Bij Arthur Japin had ik wat dat betreft weinig twijfels: hij is een groot verteller. Pas nu ik zijn boek uit heb en er over nadenk, realiseer ik me hoe knap Lees meer →
Het is ontegenzeglijk een trend, misschien zelfs wel al enige tijd dé trend in de Europese literatuur: een waargebeurd verhaal (her)vertellen en er dan als schrijver je eigen verhaal in verweven. Dat kan je eigen zoektocht naar de feiten zijn, zoals in Het pauperparadijs van Suzanna Jansen of in Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans, maar ook je eigen overdenkingen Lees meer →
In steeds meer musea kun je virtueel door het tijdperk reizen dat wordt tentoongesteld. Zo was er de laatste keer dat ik het Romeinse badhuis in Bath bezocht op scherm te zien hoe de warmwatervoorziening onder de vloer er uit moet hebben gezien. Je kon er Lees meer →
Ik las Selma – Aan Hitler ontsnapt, gevangene van Mao van Carolijn Visser alweer enkele maanden geleden, maar heb gedraald om er mijn mening over te geven. Ik zal het maar toegeven: ik vond het niet in alle opzichten een geweldig boek, maar heb altijd zo veel respect voor schrijvers dat ik het moeilijk vind om een wat minder Lees meer →
Ooit woonde ik in Boedapest, niet ver van Batthyány tér (Batthyány plein). Ik ging daar heen om potten en pannen te kopen voor in mijn kleine appartementje aan de Donau en om de hév, een soort bovengrondse metro, te nemen naar mijn werk. Dat Batthyány de naam was van een familie die in vervlogen tijden van belang was in Hongarije had ik nog onthouden, maar meer details eigenlijk niet. Toen ik niet zo lang gelden weer eens in de bibliotheek Lees meer →
Het boek ligt al een tijdje op mijn bureau, al uitgelezen, maar ik wilde het nog even voor mezelf houden: Wildernissonate, de autobiografie van pianiste en wolvenbeschermer Hélène Grimaud. Ik kwam het boek op het spoor door Margot Dijkgraaf, kenner en pleitbezorger van de Franse literatuur, die erover Lees meer →
Afgelopen december kreeg ik een uitnodiging voor een meet & greet met de schrijfster van het boek Afscheidstoernee, Vrouwkje Tuinman. De boekpresentatie werd helaas uitgesteld, maar het boek lag intussen wel al op mijn stapel ‘te lezen boeken’. Ik had geen idee wat voor boek het was, maar las de achterflap en dacht hé, interessant, het gaat over Lees meer →
Het boek Een schitterend vergeten leven – de eeuw van Frieda Belinfante (1904-1995) is al een tijdje uit, maar ik kwam er pas kort geleden aan toe om het te lezen. Dankzij mijn leesclub, want we wilden graag lezen over een vrouw, over muziek, over Amsterdam en nog veel meer. We werden overvloedig bediend met dit boek. We kregen niet alleen Lees meer →
Dit boek, oorspronkelijke titel Vielleicht Esther, heeft mijn mening over schrijvers die als ik-persoon aanwezig zijn in een boek behoorlijk op de helling gezet. Over het algemeen ben ik er geen fan van als de auteur aanwezig is als kleinzoon of onderzoeker in het verhaal dat hij of zij wil vertellen, maar dit boek heeft mijn ideeën daarover toch wel veranderd. Misschien komt het omdat de auteur, Katja Petrowskaja, zo sympathiek is of omdat ik haar zo goed Lees meer →
Ik was van plan een soort recensie te plaatsen van het boek ‘De Amerikaanse prinses’ van Annejet van der Zijl en er dan nog enkele quotes van de auteur zelf aan toe te voegen. Ze was gisteravond namelijk in de Centrale Bibliotheek in Utrecht voor een lezing. Toen ik daar gisteravond vandaan kwam dacht ik daar anders over. Niet een recensie van het boek, maar de woorden van de schrijfster Lees meer →